Hannah (20 jaar)

Als 20-jarige studente leek het mij allemaal voor de wind te gaan. Ik woon op mijzelf in Nijmegen, ik studeer, haal goede resultaten, ik werk en mijn sociale leven loopt op rolletjes. Helaas kon ik hier niet optimaal van genieten door mijn buikklachten. Vanaf kleins af aan had ik al buikproblemen. Rond mijn 10de levensjaar ging ik naar de huisarts, die obstipatie constateerde en mijn Movicolon voorschreef. Een erg vies drankje, maar als het hielp was dat het wel waard. De medicijnen bereikten echter niet het gewenste resultaat en de dosering werd steeds omhoog geschoven. Op een gegeven moment slikte ik 8 zakjes per dag! Toen was de maat voor mij vol. Ik werd doorverwezen naar de kinderarts, die meer onderzoek ging doen. Na vele onderzoeken, werd ik met het ‘prikkelbare darmsyndroom’ gediagnosticeerd. Ik kreeg het gevoel dat de artsen dachten dat het tussen mijn oren zat, want ik werd vervolgens doorgestuurd naar een medisch psycholoog. Na een behandeling van 1 jaar zonder resultaat, werd ik door verwezen naar een soort hypno therapie. Ik voelde mij nog steeds niet serieus genomen, doordat de focus er vooral op lag dat ik mijn buikpijn dacht en hierom een ‘toverhandschoen’ aan moest trekken. Wederom had ook deze behandeling geen effect. Vervolgens ben ik naar een homeopaat gegaan, die koemelk allergie constateerde. Eindelijk dacht ik de oplossing gevonden te hebben! Ik zou geen melk producten meer eten en hiermee zouden de klachten vast en zeker verdwijnen. Maar dit liep helaas anders. Ik bleef buikpijn houden. Daarbij veranderden mijn klachten. Waar ik vroeger niet goed naar de wc kon, kon ik nu té goed naar de wc… Dit resulteerden in vreselijke buikpijnaanvallen en de daar bijhorende diarree. Aangezien ik mij niet serieus genomen voelde, heb ik nog jarenlang met buikpijn klachten gelopen. In plaats van lekker te genieten van mijn studentenleven, was ik bezig met mijn darmen in bedwang houden. Ik verzon smoesjes om situaties te vermijden, want stel dat ik weer ineens naar de wc moest? Ik wist dat het zo niet langer kon en ging toch maar weer naar het ziekenhuis. Na volledig door de medische molen gehaald te zijn, constateerde de arts dat het echt alleen maar prikkelbare darmsyndroom was. Ik was enigszins teleurgesteld, want nu werd ik zeker weer door gestuurd naar een medisch psycholoog omdat ‘het tussen mijn oren’ zat? Daarentegen stelde deze arts mij voor om hypnotherapie nog een kans te geven, want zijn patiënten hadden bij ene Peter van Essen goede resultaten behaald. Enigszins sceptisch ging ik op de website kijken, want de vorige keer had hypnotherapie toch ook niet geholpen? Maar, toen ik de website openende en ‘leef je leven’ zag staan, wist ik dat ik aan het goede adres was. Die middag heb ik Peter gelijk een mail gestuurd en diezelfde avond nog werd ik teruggebeld. Aanvankelijk dacht ik dat het allemaal nog wel even zou duren in verband met een lange wachtlijst, maar ik kon al binnen 3 weken terecht. Waar ik op mijn 14e tijdens de hypnotherapie een zogenaamde toverhandschoen aan moest trekken, was het bij Peter allemaal niet zo zweverig. Peter legde mij uit dat het vooral ging om een intensieve vorm van ontspanning. De eerste keer vond ik het behoorlijk spannend, maar ik merkte gelijk dat mijn darmen positief reageerde. We hadden afgesproken dat we na de eerste sessie zouden kijken of ik het wat vond en het wilde doorzetten. Hier hoefde ik niet lang over na te denken! Ik vond het heel fijn dat ik persoonlijke en gerichte doelen opstelde met Peter. Deze doelen gebruikten hij ook in de sessies. Doordat deze sessies werden opgenomen, kon ik hier thuis ook naar luisteren. Zo kon ik niet alleen mijn darmen tot rust brengen, maar ook mezelf. Ik sliep behoorlijk slecht in en was innerlijk erg onrustig. Wanneer ik de opnames luisterde, sliep ik vrijwel direct in en werd ik veel uitgeruster wakker. Dit zorgde ervoor dat ik innerlijk ook veel meer rust ervaarde. Daarnaast kon ik het heel erg waarderen dat Peter goed luisterde en elementen die jij fijn vindt, zoals bijvoorbeeld een mooi strand, in de opnames gebruikte. Hierdoor voelde ik me echt gehoord en had ik het gevoel dat de opnames daadwerkelijk bij mij als persoon en bij mijn klachten aansloten. Gedurende de 3 maanden dat ik in behandeling ben geweest, merkte ik ontzettend veel verschil. Waar ik eerst dingen vermeed door mijn buikklachten en hier continu mee bezig was, kon ik weer mijn leven leven! Ik kon na 2 jaar eindelijk genieten van het studentenleven waar iedereen altijd zo lyrisch over was. Ik kon eindelijk weer doen wat ik wilde, zonder dat mijn darmen de pret zouden bederven. Sinds jaren heb ik eindelijk het gevoel dat ik de controle over mijn darmen heb, in plaats van andersom. Zonder Peter en zijn prettige manier van werken, had ik dit niet kunnen bereiken. Ik weet nu hoe ik met mijn darmen om kan gaan en heb hierdoor veel minder klachten. Sommige momenten zijn nog wel spannend, zoals wanneer ik stress heb, maar ik kan de opnames altijd luisteren en de tips van Peter toepassen.