Tedje (68 jaar)

Na maandenlang voorkomende diarree, buikpijn, misselijkheid, gerommel in buik, winderigheid, vermoeidheid, slecht slapen en gewichtsverlies bleek uit een kweek van mijn ontlasting, dat ik de blastocystis parasiet in mijn darmen had. Mijn huisarts schreef me het medicament Metronidazol voor. Omdat de klachten/diarree aanhielden en uit een tweede kweek bleek dat de parasiet nog aanwezig was, volgde een colonoscopie, waarbij biopten werden afgenomen. Uit het onderzoek van deze stukjes weefsel bleek een microscopische/collagene colitis (ontstekingscellen in de bindweefsellaag). In het hierop volgende consult bij de maag-darm-leverarts stelde deze ook de diagnose prikkelbare darm syndroom, dat een verklaring geeft voor met name de buikpijn als gevolg van het onregelmatig en krampachtig samentrekken van de darm.

Zelf ben ik gaan zoeken naar verdere hulpmogelijkheden. Nadat ik op internet een en ander had gelezen over de mogelijkheid om via voeding darmklachten aan te pakken en  ook over hypnotherapie  informatie had vergaard, bracht ik deze therapieën ter sprake bij mijn MDL-arts. Zij toonde zich hier onmiddellijk een voorstandster van. Peter van Essen bleek haar bekend en haar enthousiasme over zijn aanpak deed me al snel de weg naar de praktijk in Dieren inslaan.

Ik heb Peter als een deskundige therapeut ervaren. Ik voel me vertrouwd bij hem, hij heeft een actief luisterende houding, is empathisch, nabijheid en afstand staan in de goede verhouding. De sessies bieden me ontspanning en rust . Ik voel me lichter, als ik  met hernieuwde moed en draagkracht bij hem de deur uitstap. De op maat gesneden opnames met ontspanningsoefeningen en positieve gedachtenbeelden zijn erg belangrijk voor mij. Ze helpen me om grip te krijgen op mijn klachten en ze positief te beïnvloeden. In de zelfhypnose kunnen mijn lichaam en geest  ontspannen. Ik gebruik de opnames als een soort van ‘ehbo’.

De hypnotherapie heeft mij op weg geholpen om beter om te gaan met mijn darmziektes. Wanneer darmklachten ‘met me op de loop lijken te gaan’, me gevoelens van grote onrust geven, weet ik mezelf beter een halt toe te roepen en de rust in mezelf terug te vinden. Op momenten waarop  mijn darmen opspelen na de ontlasting (wat onzeker kan maken bij een afspraak buitenshuis), durf ik het nu beter aan om toch weg te gaan van huis. De drempel hierbij was erg hoog en hoewel de drempel er nog wel kan zijn, ga ik deze nu sneller over. De eerste treinreis die ik weer aandurfde, voelde als een overwinning. De recente reis met mijn zoon naar New York heeft mijn zelfvertrouwen een echte boost gegeven. Nadat deze trip meermalen vanwege mijn haperende darmen was uitgesteld, volgde dankzij het duwtje dat mijn zoon me in mijn rug gaf, een onvergetelijk mooie week. Dat de darmproblemen tijdens de vliegreis terug en in de tijd erna zich wèl weer aandienden, heb ik voor lief genomen. Deze topweek heb ik toch maar mooi gehad.

Ik zet stappen in het acceptatieproces. Acceptatie van mijn buikklachten (diarree, buikkrampen, rommelingen in de buik, winderigheid, een opgeblazen gevoel), acceptatie dat de klachten chronisch zijn, acceptatie dat ik in sommige situaties incontinentiemateriaal nodig heb èn acceptatie dat ik door deze klachten af en toe tijdelijk wat terugval in mijn stemming heb. Ik ben me er bewust van, dat er naast de lastige dingen in mijn leven ook veel moois is. Mijn instelling is om zoveel mogelijk de dag te plukken.