Dit is het persoonlijke verhaal van Lotte (20 jaar), die bij mij kwam omdat zij worstelde met examenvrees – Peter van Essen.

“Ik heb me in mijn leven tot nu toe vaak laten leiden door toeval, geluk of ‘het lot’. Maar wat als dat je even in de steek laat, en je het voor je gevoel allemaal alleen moet doen? Wat doe je, als denkt dat je volwassen bent, maar zelf het antwoord even niet meer weet op essentiële vragen in je leven?

Laat ik je meenemen in mijn verhaal, waar ik ongeveer drie jaar geleden, zonder dat ik zelf het door had, een fundament aan het leggen was voor mijn probleem. Ik stond, juichend, met trotse ouders aan mijn zijde bij mijn diploma uitreiking. Ik was geslaagd voor HAVO. Maar hé, zonder toekomstvisie, een matige cijferlijst en bovenal een voor mij weinig uitdagend pakket. Een memorabel moment in vele opzichten, maar bovenal het moment waarop je je opeens realiseert dat je nog lang niet zover bent.

Ik startte, na een tussenjaar, aan de Hogere Hotelschool. Dat tussenjaar had gefungeerd als jaar waarin ik werkervaring op zou doen, ontdekken wat ik echt leuk vond. Ik werkte 10 maanden fulltime bij een restaurant en de 5 maanden erna als Au Pair in Londen. Ik startte in augustus 2012 aan de Hotelschool en ging een jaar intern wonen met 250 mede eerstejaarsstudenten. Een nieuwe school, een nieuw ‘huis’, een enorme hoeveelheid huisgenoten, een studentenvereniging, je begrijpt dat dit veel van je flexibiliteit en uithoudingsvermogen vraagt. Hoewel het op sociaal vlak me aan niets ontbrak (in het studentenleven scoorde ik wel een 10), ging het me direct qua school iets minder goed af. De school is zeer prestatie gericht, met een grote hoeveelheid competitieve mensen en ik was onzeker en vatbaar voor de druk die vanuit school en onderling werd opgelegd. Zeker omdat ik voor het eerst in mijn leven wist hoe het voelde om iets echt te willen. Langzaamaan bekroop me een hevig gevoel van faalangst. Vanuit de gedachte dat ik het wel kon onderdrukken ging ik, niet geheel vlekkeloos, door mijn eerste jaar heen. Ik was maar net over, daarnaast was mijn propedeuse nog lang niet in zicht. Ik nam een half jaar studievertraging om mijn herkansingen nogmaals te doen. Helaas onderschatte ik de invloed van mijn faalangst op mijn prestaties, wat leidde tot nog meer herkansingen en een schaars gevoel van eigenwaarde.

Na nogmaals een half jaar studievertraging kwam ik bij Peter van Essen terecht, na het wederom falen van hetzelfde tentamen. Ditmaal wist ik dat mijn faalangst compleet uit de hand was gelopen, doordat ik de nacht voor het tentamen van de spanning had overgegeven en zelfs na het nemen van licht kalmerende middelen alsnog geen rustmomentje kon vinden. De faalangst begon buiten proportionele vormen aan te nemen toen mijn omgeving en ikzelf bemerkte dat ik weken voor het tentamen al niet meer te genieten was, en maar weinig momenten van rust of geluk kon ervaren.

Peter liet me al binnen een paar sessies inzien hoe ik kan leren relativeren. ‘Je gaat op je achttiende vrijwel moeiteloos alleen voor 5 maanden naar London, maar een als het om een tentamen gaat wordt je nerveus en denk je opeens dat je het niet meer kunt.’  Ik leerde kijken naar mijn ‘plussen’ in plaats van me blind te staren op mijn ‘minnen’. Daarbij leerde ik naast de hypnotherapiesessies anders om te gaan met de ‘druk’ die ik mezelf constant oplegde. Al met al mag ik wel concluderen, dat ik 6 sessies verder en 3 maanden later een compleet ander mens geworden ben. Als je me vraagt te omschrijven hoe hypnotherapie precies werkt kan ik je daar geen antwoord op geven. Ik wil het dan ook houden op een advies, omdat ik ervan overtuigd ben dat iedereen met zijn eigen achtergrond het anders beleeft. Het is een confronterende vorm van therapie, in positieve en negatieve zin. Je leert jezelf kennen, en maakt kennis met technieken waarin je moet verder kijken dan de oppervlakte. Deze vorm van therapie neem je mee naar huis, en komt op de meest gekke momenten opeens terug in je dagelijkse leven. Ik mag wel zeggen dat het in mijn leven een groot cadeau is geweest, en nog dagelijks een overwinning op mezelf is nu ik mijn tentamens haal. Het is een proces, waarvoor je moet willen werken. Maar net als met alle andere doelen in je leven, als je er hard voor wilt blijven werken, wordt het vaak de garantie tot succes.”